Αρχική Σελίδα - Home Page      
  Angelus Novus | H Διαμόρφωση του Χώρου |  
 
  Angelus Novus
  Θέατρο ΌΡΑ
  Παραστάσεις
  Κουκλοθέατρο
  Θεατρικά Βραδινά
  Τρέχουσα Περίοδος
  Στούντιο Κοιτώνες
  Η Επιλογή του Χώρου
  H Διαμόρφωση του Χώρου
  Ο Πολιτισμός ενός Πολ. Οργανισμού
  Πρός Π.Ο.Δ. Καλαμαριάς
  Δωρεάν είσοδος
  Συνέντευξη για τους Κοιτώνες
  Παραστάσεις που φιλοξενήσαμε
  Περί Θεάτρου
  Επικοινωνία
 
Έγραφα, το 2002, στο πρόγραμμα του Νεκρόδειπνου :

«Θα παίξουμε στο πρώην Στρατόπεδο ΚΟΔΡΑ. Εκεί όπου κάποτε ήταν οι κοιτώνες των στρατιωτών. Σπασμένα παράθυρα. Ξεχαρβαλωμένα παντζούρια. Ξεφτισμένοι σοβάδες. Δάπεδο με μικρές ρωγμές και βαθουλώματα. Αντήχηση. Σκόνη. Το παρελθόν ως ύλη. Χώρος εγκαταλειμμένος, χώρος γεμάτος μνήμες. Σκηνικό ετοιμασμένο από τον χρόνο…»

Αυτή ήταν η κατάσταση όταν μπήκαμε στους Κοιτώνες. Η βοήθεια του Πολιτιστικού Οργανισμού για την διαμόρφωση του χώρου, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις μας, από ελάχιστη έως ανύπαρκτη. Έπρεπε, αν θέλαμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε εκεί, και να βάλουμε το χέρι βαθιά στην τσέπη και να ανασκουμπωθούμε για τα καλά.

Ξαναφτιάχτηκε η εξέδρα, γιατί η πρώτη που είχαμε κάνει για τον Νεκρόδειπνο δεν επέτρεπε την καλή ορατότητα από όλες τις θέσεις. Αγοράστηκαν ηχεία και κονσόλα ήχου. Αγοράστηκαν πανιά και δημιουργήθηκαν κουίντες, που έκοβαν την αντήχηση και που μπορούσαν να αφαιρεθούν ή να προστεθούν ανάλογα με τις απαιτήσεις της παράστασης.

Δημιουργήθηκαν πρόσθετοι χώροι : ένα χολ υποδοχής των θεατών, καμαρίνια για τους ηθοποιούς. Βάφτηκε ο χώρος και καθαρίστηκε. Μπήκαν πλαστικά δάπεδα και μοκέτες. Καθρέφτες, καναπέδες, καθίσματα. Φτιάχτηκε η εξωτερική πόρτα του κτιρίου, που είχε ρημάξει. Σφραγίστηκαν τα σπασμένα παράθυρα, τόσο μέσα στην αίθουσα του θεάτρου, όσο και στο άλλο κτίριο, για να μη μπαίνουν το κρύο και .οι θόρυβοι του δρόμου.

Νερό για το σφουγγάρισμα δεν υπήρχε. Το κουβαλούσαμε σε μπουκάλια με τα αυτοκίνητα από γειτονικό πάρκο. Οι τουαλέτες, χημικές, τις παίρναμε μόνο όταν είχαμε παράσταση, για τους θεατές μας. Κόστιζε ακριβά η ενοικίασή τους και συχνά όλα τα έσοδά μας πήγαιναν εκεί. Στις πρόβες, κάθε φορά που υπήρχε ανάγκη, τρέχαμε στο ύπαιθρο. Θυμάμαι την χαρά μας, όταν, το 2005, τον Αύγουστο, φτιάχτηκαν στον ημιώροφο του κτιρίου κανονικές τουαλέτες, μέσα σε 2 μέρες. Όχι για μας. Για τους ξένους εικαστικούς καλλιτέχνες που θα συμμετείχαν στο Πεδίο Δράσης Κόδρα, εκδήλωση που γίνεται μια φορά τον χρόνο και κρατά είκοσι μέρες όλο κι όλο.

Ζήσαμε το Κόδρα σε όλες τις εποχές του. Παλέψαμε με το κρύο, με τους αγέρηδες και με τις ξυλόσομπες. Παλέψαμε με τις βροχές, με την υγρασία που ανέβαινε από τη γη στο τσιμεντένιο πάτωμα και με τους ποντικούς. Παλέψαμε με την ερημιά. Χαρήκαμε την άνοιξη και δροσιστήκαμε το καλοκαίρι. Μυρίσαμε το φθινόπωρο και αγγίξαμε το χιόνι. Είχαμε  πάντα για τους θεατές μας κρασί και εδέσματα. Ένα βράδυ μετά την παράσταση, κουβαλήσαμε όλοι μαζί, ηθοποιοί και θεατές, τα ξύλα για τις σόμπες. Ένα άλλο βράδυ το ξενυχτήσαμε χορεύοντας. Εφαρμόσαμε, από κοινού με την Λύκη Βυθού, την δωρεάν είσοδο στις παραστάσεις μας και το κουτί στην έξοδο για όσους επιθυμούσαν να μας ενισχύσουν [δες την υπο-ενότητα ΔΩΡΕΑΝ ΕΙΣΟΔΟΣ]. Ανοίξαμε τον χώρο σε ομάδες που δεν είχαν ούτε χώρο ούτε χρήματα για να πάνε κάπου να παίξουν.
 
Το θέατρό μας διέθετε 50 θέσεις. Δεν ήταν εύκολο να γεμίσουν. Δεν ήταν εύκολο να μετακινηθεί ο θεσσαλονικιός θεατής από το κέντρο της πόλης στην ανατολική της άκρη, και να έρθει σΆ αυτή την ερημιά, μες στα σκοτάδια και με τα αδέσποτα σκυλιά να τον παίρνουν στο κατόπι. Κι όμως πολλές φορές δημιουργόταν  αδιαχώρητο. Οι 50 θέσεις δεν επαρκούσαν. Οι θεατές παρακολουθούσαν όρθιοι, ή καθισμένοι κάτω στο τσιμέντο, ή από τις κουίντες, στριμωγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Θυμάμαι στην Φόνισσα κάθονταν ακόμη και μέσα στα νερά που ξέφευγαν από την στέρνα του σκηνικού, σε απόσταση αναπνοής από τους ηθοποιούς. Στην Τρικυμία, που την τελευταία παράστασή της τίμησε με την παρουσία του και ο Αρραμπάλ, γινόταν πάλι πατείς με πατώ σε. Το ίδιο και στο Scabrio 2, καθώς και στις παραστάσεις των άλλων σχημάτων που φιλοξενήσαμε.

Νομίζω μπορούμε να το πούμε με απόλυτη σιγουριά : αυτός ο χώρος, αν έγινε χώρος θεατρικός, έγινε χάρη στις προσπάθειες των μελών της ομάδας Angelus Novus. Αν έγινε γνωστός, έγινε γνωστός χάρη στις παραστάσεις αυτής της ίδιας ομάδας. Ο χώρος αυτός υπάρχει από τον ιδρώτα μας και από την ψυχή μας. Κι αυτό, τώρα που για μας ο χώρος αυτός έχει πια χαθεί, δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει, ούτε να το φαλκιδεύσει. Ευχαριστούμε και από εδώ όσους μας βοήθησαν όλα τα δύσκολα αλλά και μαγικά χρόνια που ζήσαμε στο Κόδρα. 2002-2007.

 

 
 
  design & support by Design & Support by ITIS - Visit our website   Επικοινωνία | Αρχική